Gül Sunal - Kemal

Selam kitapseverler!
Biz, kitap agaci ailesi, haziran ayinda oy cokluguyla Gül Sunal´in "Kemal - Hadi Gel, Bi Kahve Icelim..." kitabini okumayi sectik. Elimde oldugu icin sansliyim, ben de oyumu Kemal´den yana kullanmistim:) Hemen 1 Haziran´da okumaya basladim ve cabucak bitti.

• Sayfa sayisi: 194 + 59 sayfa albüm
• Yayinevi: Dogan Kitap
• Notum: 4/5

Kitapta en sevdigim sey Gül Sunal´ın samimi anlatımı oldu. 1 puan kırmamın nedeni ise bazı yerlerde konudan cok sapıp apayrı seyleri anlatmaya baslaması... Hadi onu da gectim, bu apayrı konular uzadıkca uzuyor...
Zaten kendisi de bu huyunu kitapta aciklamıs oldugu icin cok takmadım acıkcası. Kitabı okumak isteyenler icin bir uyarı, kitapta zaman tamamen karısık olarak, kronolojik bir sıra izlenmeden islenmis. Oglu Ali´nin mezuniyetini anlatan satırlardan sonra bir anda sünnet dügününe geciverince sasırmayın ;)

Kitabın ortalarında Ali Sunalın mektubunu; Gül Sunal`ın son sözlerini, kitapta Kemal Sunal´dan hep "O" diye bahsetmesinin nedenini gözyaslarıma engel olamayarak okudum...

Simdi de en sevdigim satırlar:

• Ali üniversite giriş sınavlarına, O da üniversiteyi bitirme sınavlarına hazırlanıyordu. İkisinin de arkadaşları gelecek, birlikte çalışacaklardı. Kapı çaldı. İki genç çocuk, "Ders çalışmak için geldik" deyince, doğru Ali'nin odasına götürdüm. Ne Ali çocukları tanıyor, ne çocuklar Ali'yi... Çocuklar, "Teyze, biz Kemal Abi'nin arkadaşlarıyız." "Nasıl yani, O Kemal Abi,ben teyze?..." Bu darbeleri çok yedim O'nun üniversite sürecinde. :)

•  "Kitapları çok kıymetliydi. Kütüphanesini hemen her gün kontrol eder, düzenler, karşısına oturup seyrederdi. Bir kitabın yerinin değiştiğini, eksildiğini fark ederdi. Arkadaşlarımızdan kitap okumak isteyen kütüphaneyi inceler, O'na danışırdı. Ödünç isterse yüzü asılır, asla vermezdi. Kim hangi kitabı okumak istiyorsa yenisini alıp hediye ederdi. "Neme lazım, buruşur, kırışır, geri gelmez..."
  Bizim okumamız bile denetim altındaydı. "Hâlâ bitiremedin mi?" "Bitirince haber ver, yerine koyalım." "Beğendin mi, nasıl gidiyor?" "Kaçıncı sayfadasın?" ...
  
  Neredeyse gözü kapalı bulurdu aradığı kitabı... Toz alma işlemi bir törendi âdeta... Başında bekler, temizlik bitinceye kadar oradan ayrılmazdı...

• Bizim fazla beklentimiz yoktu, sakin bir ortamda sevdiklerimizle beraber olmaktan mutlu oluyorduk. Beklenti yüksek olunca mutluluk hasar görüyor. Biz hayatin bize verdigi kadarla yasadık. Tanınmıs olmanin güzellikleri yaninda zorluklarini da kabul ettik.

• "Cocukluk edip de büyüme sakın, büyümek ayrılıktır."